Twilight~bansHee

BÖLÜM 1

Saat gece yarısını geçmiş olmalıydı.Yerde halının üzerinde yatıyordum.Elimin altındaki halı çok sertti ve buram buram bir koku yayılıyordu.Başımın dönmesi ve midemin bulanması bana tek bir şeyi hatırlattı ; Kan! Gözlerimi açamak için büyük çaba sarfettim.Karanlıktı sadece kapı olduğunu sandığım yerin yanında bir mum yanıyordu.
Oda boş sayılırdı ve küçüktü.Kalkamaya çalıştım ama vücudum kaskatıydı.Boynum acıyordu.Hareket ettirmeye çalışınca daha fena oluyordu.Keşke denemeseydim dedim içimden.Ağzımdan küçük bir inilti çıktı.Bir anda bütün vücuduma bıçaklar saplanmaya başladı.Sanki uyanmamı bekliyorlardı.Kontrolsüzce titremeye başladım.Sanki yanıyordum ,lanet olası bir yangın beni sarmış gibiydi.Aklımdan binlerce görüntü geçti.Hepsinde aynı kişi vardı.Acı düşünmemi engelliyordu.Ağzımdan hayatımda duyduğum en ürpertici çığlık çıktı.
"Edward!"
Neredeydi? Ona ihtiyacım vardı.Bunun bir kabus olduğuna inanmak istiyordum.En çok acı çektiğim ama anında uyandığım bölümü bekliyordum ama gelmiyordu.Yavaş yavaş bana işkence etmek ister gibi ilerliyordu.Biri kapıyı yumrukladı.
"Bella! Buradayım Bella! Sakin ol! Lütfen hepsi bitecek. Bella!!"
Lanet olsun bu bir kabus değildi.Çünkü en çok acı çektüğüm yere gelmiştik.Edward'ın sesi!O da acı çekiyordu..Benden daha fazla...
Bitmek üzere olan da neydi ?Acı mı? Ama o bitmiyordu.Çığlıklar attığımın farkında değildim.Boğazım yanmaya başlamıştı.Sanki dişlerim çekiliyordu.Boğazımdan inen alev kalbimi yerinden sökerek maideme indi.Acıyla iki büklüm oldum.Cenin pozisyonunda yerde kıvranırken,boğazımdan yırtılırcasına kopan çığlıklar duvarlara çarpıp bana geri dönüyorlardı.Bu sanki onları başkası atıyormuş hissi veriyordu.Ve bu benim korkumu,Edward'ın sesinden anladığım acısını ikiye katlıyordu.
Terlemiştim,saç diplerim yanıyordu.Gözlerim kararmaya başladı.Onları açık tutamıyordum,inanılmaz kuruydular ve acıyorlardı.
Herşey bir anda bitti.Acı , korku , çığlıklarım ve dönüşüm...
Dewam eden tek şey Edward'ın sesiydi.Onu anlayamıyorudm.Bilincim kapanıyordu.Son bir gayretle neye nasıl dönüştüğümü hatırladım...



kısa olduğunu biliyorum idare edin biraz

bu ne Lan bu beLLanın James tarafından saLdırıya uğradıı yer diiLmi xD

aa yok diiLdi haLı fiLan hmm acaba dvmı noLcak xD

ah açıklamayı unuttum
şimdi 1.kitap aynen geçiyor
2.kitapta voltuilerin ağına düştükleri wakit bu
volturi kısmına kadar hepsi aynı

2. kitapta voLturiLerin ağına düşünce böLe bişi oLmuodu ama burayı sn mi uydurdun meerse oracıkta voLturi bunu saLmamış da vampir yapmış mı dion yoksa bn gece okudum die bütütn kitabı unuttum mu xD

ordan itibaren ben yazıyorum büşra!!!!

lan şimdi bunu sen mi yazdın yoksa kitaptan alıntıda bi sonraki bölümümü sen yazcan beni aydınlatın pls xD

Güzel olmus bebek :) tabii sen yazdıysan. sen mi yazdın?

kitabın bi yerinden dvm ediomş hadi bkaLım dvm kops xD

devamında melda devreye girio yani.. hadi bakalm

beklioree melda.... :) şu msn konusmasındaki şiir falan da cok güzeldi.. yetenek var yane.

war war
atim mi 2.bölümü ??
istiyonuz muuuuuuuuuuuuu???????? duyamıyorum!!!

Hele şükür melda hele şükür gülüm. at şu ikinci bölümü.. İSTİYORUUUZZZZ!!! xD

duyamıyourm !! [yazar kaprisi ]

şimdi bişe derdim yazar kaprisi falan kalmaz haa

BÖLÜM 2 PART 1 : Tören

Aklıma ilk gelen kelime: Volturi.

“Mümkün değil.O kız buradan canlı çıkamaz.Ya onu bize ver” dedi Aro sırıtarak ve Jane’nin gülmesini sağlayarak.Jane’nin dişlerini görünce ürperdim.”Ya da bu işi sen hallet Edward.”
Edward’ın kasıldığını hissettim.Alice hala sakin görünüyordu.Düşünceleriyle konuştuklarına emindim.Konuşma bitmiş olacak ki Alice söze girdi.
“Aro,tarih ayarlandı.Bizi zor duruma sokma.Herkesin prensipleri vardır.” dedi.Beni şaşırtıyordu hala çok sakindi.
“Yapma Alice.Onu dönüştürmek için törene mi ihtiyaç duyuyorsunuz?”dedi Jane sivri dişlerini gösterecek şekilde sırıtarak.”Bunun neresi bu kadar değerli anlamadım.”Bana doğru yaklaştı.
Edward önüme geçerek “Anlamanı beklemezdim Jane.”dedi zehir gibi bir sesle.
Edward’ın yüzünü göremiyordum ama Jane hem korkmuş hemde kızmış gibiydi.
“Kes şunu,Jane.”dedi Aro.”Ama haklısın,bu konuda yardım edebiliriz Edward.Bunu yapacak gücün ve cesaretin yoksa”eliyle odayı gösterdi “gönüllü çok.”dedi.
“Onsuz yaşayamayacağımı biliyorsun,Aro”dedi Edward.
“Senin yaşayacağını kim söyledi ki? Buraya gelme sebebin bu değil miydi ?Kız yoksa zaten yaşayamazsın.”dedi ve ekledi “Ama tek kız o değil.”Sinirlenmiştim.Korkumu unutup Jane’e saldırmak istiyordum.
“Hadi ama Edward.Bütün gün burada bekleyemeyiz.”Bunu söyleyen Aro’ydu.
Artık korkmaya başlamıştım.Odadaki herkesin kalp atışlarımı duyduğuna emindim.
Alice’in yüzüne baktım ama o benim geleceğime odaklanmıştı.Gerilmiştim hemde çok.Ne söylecekti?
“Kabul et,Edward.Bunu yapmak zorundasın.Onun ölmesine izin veremem.”dedi sonunda.Ölmek!Böyle söylemek o kadar kolay mıydı?Odadaki herkes ölü olunca tabi kimsenin kılı kıpırdamıyordu.
Edward itiraz etmek için ona döndü.Ama Alice onu düşünceleriyle susturmuşa benziyordu.
Benim fikrim bile sorulmuyordu!Ne diyordum ben?Keşke Jasper burada olsaydı diye geçirdim içimden.Sessizlik devam ettikçe ben daha da geriliyordum.Kalbim her zamankinden
Daha hızlı atıyordu.Edward bunu fark edip buz gibi elleriyle parmaklarını kavramıştı.
Hissetmedim ama.Uyuşmuştum,bayılacak gibiydim.Edward’ın sert sesiyle bir anda sıçradım
“Kabul Aro.Ama bana zaman tanı ben senin gibi acımasız değilim.”dedi.Bunları bana bakarak söylemişti.Bal rengi gözlerinden hüzün,acı,tutku ve çaresizlik akıyordu.Onu öyle görmeye dayanamıyordum.
Aro’nun suratında hayal kırıklığı oluştu.İtiraz için ağzını açacakken odanın dışından bir gürültü geldi.Aro ve Jane’nin surat ifadesi anında değişti.Gözleri kıpkırmızıydı ve açlıkla parlıyordu.
“Onları götürün”dedi Aro.Duvar kenarından bir siyah kumaş yığını hareket etti.Edward kolumdan sertçe tutarak adeta beni sürüklüyordu.Amacını anlayamamıştım.Yüzüne baktım ama sert ve ifadesizdi.Karşımıza kalabalık bir grup çıktı.Hepsi şaşkındı,hepsi büyülenmiş gibiydi.
“Aman Tanrım”dedim fısıldayarak.Zamanında çekilemediğimiz için grup bizi de önüne katarak büyük salona geri getirdi.Şimdi Edward’ın acelesini anlamıştım.Önümdeki manzaraya korkudan çok iğrenme ifadesiyle bakıyordum.Midemden yükselen sıvıyı zor tuttum.
“Bella , kıpırda hadi!”dedi Edward.Gözlerimi önümdeki vahşetten alamıyordum.Edward çareyi beni kucaklamakta buldu.Bayıldığımı fark etmemişim...

lan şimdi bunu sen mi yazdın?!?

dur bu part1
2 side war

BÖLÜM 2 PART 2 : TÖREN

Lobideydik.Edward soğuk kolları beni
sarmıştı.Alice ise karşımdaydı.Daha ağzımı açamadan onlardan biri
geldi.
“Size odanızı göstereyim.”dedi pis pis
sırıtarak.Edward;
“Yürüyebilir misin ?”diye sordu.Sesi endişeli
çıkmıştı.Başımı salladım ama ikna olmamıştı.
Beni kucağına alarak siyah kumaş
yığınını takip etti.Alice yanı başımızdaydı ve ondan beklenmeyecek derecede
suskundu.Belkide Jasper’ı özledi dedim içimden. Bana doğru döndüğünde gözlerinin
simsiyah olduğunu farkettim.Ürpermememi engelleyemedim.Bana güven verici bir
şekilde gülümsedi.
“Ben iyiyim Bella.Merak etme.”dedi.Ama sesi çok yorgun
çıkıyordu.
Nereye gittiğimize hiç dikkat etmemiştim.Şimdi soğuk taş bir
koridordaydık.Siyah kumaş yığını tahta bir kapıyı açtı.Bu bir mahzendi! Hayır
daha da kötüsü bir zindan!
Kapı arkamızdan kapandı.Odanın ortasında
duruyordum.Derin bir nefes aldım.Edward beni rahatlatmak için soğuk dudaklarıyla
saçlarımı okşuyordu.Ama bu beni rahatsız etti.Bunu istemiştim ama böyle
değil...
Odaya daha doğrusu zindana baktım.Çok soğuktu ve küçüktü.Ama bu
soğuk Edward’ın soğuğunu etkilemiyordu.Alice burada değildi.Ama umursamadım.Şuan
hiç bir şeyi düşünecek halim yoktu.
Edward tam arkamda duruyordu.Bana sarıldı
fakat ben onu ittim. Ona doğru döndüm. Bana kırılmış ve şaşırmış gözlerle
bakıyordu.Gözlerini kapatti.
“Bella,lütfen.Benim için bu işi daha fazla
zorlaştırma.Ve lütfen ağlama.”dedi.Ağladığımın farkında bile
değildim.Gözyaşlarımı silmek için yaklaştı ama ben ondan gene kaçtım.Küçücük bir
oda da ondan daha nereye kaçabilirdim ki?
Yere oturdum,sırtımı duvara
verdim.Yanıma geldi.Bu sefer kaçmadım onu zaten çok kırmıştım.Ama ne yapmamı
bekliyordu ki ?
Yanıma oturdu , beni kendine doğru çekti.Başımı göğsüne
dayayıp resmen çocuk gibi ağladım.Uzun süre konuşmadı.Onun orda olduğunu unutmak
üzereydim,kendimi duvara yaslanıyor gibi hissetmeye başlıyordum ki konuşmaya
başladı.
“Neden ağladın Bella?” dedi sonunda.Sanki adımı sorar gibi
sormuştu.Kafamı kaldırıp yüzüne baktım.Karşı duvara bakıyordu.
“İstediğin bu
değil miydi?Benim gibi olmak?”dedi.Son cümleyi hakaret eder gibi
söylemişti.
“Sen ağladığında benim olmayan kalbim parçalanıyor.Seni anlıyorum
ama her ne kadar istemesen de bu durumda seni dönüştürmek zorundayım.”diye devam
etti.
Yüzüne bakmaya devam ettim.
“Ben canavar olmak istemedim.Seninle
sonsuza kadar yaşamak istedim.Ama suçlu aramak istiyorsan kendine bir bak! Beni
terk etmeseydin bunlar olmazdı !”dedim sinirle.
Ve o anda pişman
oldum.Yüzümde daha önce hiç görmediğim bir ifade oluştu.Pişmanlık,hayal
kırıklığı,öfke ve kesinlikle acının karışımıydı.Kendime lanet
okudum.
“Edward, Tanrım özür di-”
“Bella lütfen.Güneş batmak üzere ve
zamanımız tükeniyor.Ama nasıl yapacağımı bilmiyorum.”dedi ve bana döndü.Yüzümü
iki elinin arasına aldı ve
“Senin bu mükemmelliğini nasıl bozarım? Hemde
sen bu kadar üzgün ve isteksizken?”dedi.
Sesi acı doluydu.Yüzümü
buruşturdum.Ne kadar da bencildim?
“Edward,istemiyor değilim ama bu daha
farklı olmalıydı.Aşkımızı bu zindanın dışında yaşayabilmek için öne sürülen bir
şart olmamalıydı.”dedim.
Yüzü biraz yumuşadı.Yutkundum ve ekledim.
“Ben
uyurken...en azından ben gergin olmam.Ve belki bu seni daha fazla teşvik
eder.Savunmasız bir av ...”dedim.Bunları söylerken yere
bakıyordum.
Gönülsüzce güldü. “Bella,kendi ölümünü bile kendin
hazırlıyorsun.Seni seviyorum”dedi.Son cümleyi o kadar içten söylemişti ki
gözlerim doldu,boğazıma bir yumru oturdu.Konuşabilmek için birkaç kez yutkunmam
gerekti.
“Bende seni.Ölene kadar ve sonsuza dek.”dedim fısıldayarak.
Buz
gibi dudakları benimkileri bulduğunda bu sefer kalbim deli gibi atmadı,vücudumu
ateşte basmadı.Ama bir damla gözyaşı irademden kurtulup dudaklarıma doğru yol
aldı.Damla Edward’ın dudaklarıyla buluştuğunda dudakları yukarı doğru
kıvrıldı.
Bu sefer ilk ben çekildim.Zorunlu hissettim kendimi.Korktuğum gibi
alınmadı bana.Gözleri şevkat,tutku ve aşkla bakıyordu .
Kafamı göğsüne
yasladım.Soğuk kollarını bana doladı.Artık o kadarda soğuk gelmiyorlardı.Göz
kapaklarımda Edward’ın tapılası yüzü ve dudaklarım da öpüşünün tadı vardı uykuya
dalarken.


Rüya görüyordum.O zindanda değildim.
Etraf bembeyazdı
ve soğuktu.Dans ediyordum.Üzerimde bembeyaz bir elbise vardı.Başımı bir yere
yaslamıştım ne olduğunu anlamak için kafamı kaldırdığımda Edward’ı
gördüm.
Gülümsemesinde bir başkalık vardı.Gözlerinde de.Ama yine de
kusursuzdu.
Tek eliyle kafamı yana eğdi ve boynumu açıkta bıraktı.
Boynuma
eğildi....
Ve bir anda her yer alevler içerisinde kaldı ama yakmayan
alevler...
Jane’nin dediği gibi törenimi yapıyordum...

abi şuan şoktayım ben yaa.anlatım harika.. sen hemen kitap yazmaya başla kızımm..

abartma betül yhaw şımardım
beğenmene sewndim marslı xD

yeminle abartıosam ne oliyim. harbi lan profesyoneller gibi yazmışın.. bak melda kesin bi kitap piyasaya sürüosun. ilk ben alcam ddm ulan bu kitabı mı aynen kopyalamış buraya düşün ayırt edemedim. xD

yazarım betül . sırf senn için yazıcem ulenn
aslında düşünüorum ama öyle uzun soluklu bi hikaye yazblrsem yada 10 tane falan hkaye toplayablrsem anca

düşünme yazzz uzun soluklu yazma potansiyeli var sende.. off abi o öpüşme sahnesini hele nası yazmışın. göz yaşı falan. bu kadar yaratıcı olunur =D

ewet orayı sewiyorum